Gleði gleði....

Sunnudagur til sannkallaðrar sælu.... pjakkarnir voru um helgina, eintóm gleði og sæla að hafa þá... þrátt fyrir að vera rifin á fætur ókristilega snemma ...

Nú er ég búin að setjast af og til sl. klukkutíma eftir að ég  skrifaði fyrstu setninguna og er bara algjörlega blanko um hvað í skrattakollanum ég á að skrifa...  hugsandi... þetta... nei það er leiðinlegt... eða hitt.... nei ég er búin að tala um það áður.... ó mæ þetta er ekki að ganga...  ég er alveg tóm í höfðinu.  Ekki alveg sniðugt.  Svo er svo endalaust margt sem er að gerast í kollinum á manni að ég bara veit ekki hvernig á að raða því niður til að koma því þannig út að það misskiljist ekki eða fari í einhverja vitleysu... Er þá ekki best að halda kjafti á meðan mar er í flækju þangað til að hlutirnir skýrast?  Held það.  

En að öðru.  Mig langaði bara til að benda þeim á sem er mislangt í burtu frá mér að mér þykir vænt um það.... verð að viðurkenna að ég sakna oft systkynna minna sem búa lengst í burtu... stundum vantar manni bara einn kaffibolla og spjall með systkynum sínum en þegar þau eru svona langt í burtu er vont að skreppa í kaffi.... Sakna meira að segja litla bró sem er oft algert pain... en verð að viðurkenna að hann er yndi þrátt fyrir að vera óþolandi stundum.  Djö hann á eftir að núaþessu mér um nasir ef hann kemst í þetta.  Hehehehe skítt með'ða....  Ég verð bara að vera duglegri við að heimsækja þau sem eru mér nærri .... hana nú.... :o))) 

En best að fara að gera eitthvað af viti...