Það held ég nú...

Suður ferð lokið þar til í næsta mánuði.  Kvittað undir kaupsamning og við næstum því laus... bara afsal eftir og þá er málið dautt... mikið agalega hlakka ég til...

En svei mér þá ef það er ekki heilagur Valentínus á morgun... ekki það að hann sé eitthvað uppáhalds...skemmtileg hefð ef mar væri nú einhversstaðar annarsstaðar en hérna.  Finnst þessi töku hefð ekki eiga við Ísland þar sem er ekki einu sinni deit menning... þannig að já mér er bara alveg sama þó að sumir séu að missa sig í að finna eitthvað sætt og trall... 

Meira seinna.... nóttina 

Miðvikudagur....

En svo sannanlega ekki til mæðu.... yndislegur dagur.... morundagurinn verður awesome... og föstudagurinn verður ENN betri... svo vonandi verður laugardagurinn.... frábær líka... ætla nefnilega vonandi að hitta Lölu mína á Selfossi.... sakna hennar böns....

hey.... sófinn var að kallla á mig... best að gá hvað hann vill ;o))

JEY

Held svei mér þá að það sé mikið til í þessu...

EN yndislegur fréttirnar eru að íbúðin fyrir sunnan er seld... kvittað og afhent á föstudaginn !

Mánudagur til mæðu...

Að vakna snemma á mánudegi fullur af orku fyrir daginn og láta svo dauð ómerkielgann hlut skemma það fyrir sér .... er ekki góð skemmtun.  En sem betur fer var ég nokk snögg að láta þennan mánudags leiða líða úr mér ... vonandi mætir hann ekki á morgun.... og vonandi eftir nokkra daga verð ég bara ofsa glöð.... ekki það að ég sé ekki kát alla daga.... bara það sem gæti kætt mig tengist vinnuni og gæti gert hana örlítið betri ef svo má segja...

En þar sem er leikur eftir örskamma þá segi ég þetta gott í bili... seinna :o)

Smá á laugardegi

Held svei mér þá að það sé bara kominn bullandi febrúar... ju minn.  Afhverju er maður alltaf að furða sig á hvað tíminn er fljótur að líða?  Löngu búin að sjá að hann er of fljótur að líða eða ekki nógu fljótur.  Kominn febrúar.... bráðum er hann búinn og kominn mars... svo apríl og svo mai og komið sumar.... sem ég er reyndar alveg viss um að þetta verður eðal gott sumar.  Hlakka bara til :o)

Siggi kom í gær með rútunni.  Ferlega góður að koma einn og vera ekkert mál.  Enda tíu ára gamall og alveg nógu stór til þess.  Hann gat nefnielga ekki komið síðustu helgi þar sem hann var lasinn og var sko alveg til í að koma einn þar sem litli gaurinn var einn síðustu helgi.  Svo koma þeir báðir eftir viku.  Endalaust bros þegar þeir koma.  Það er ekki einu sinni erfitt að vakna þegar þeir skríða upp í og segjast vera svangir... smá stírur sem þarf að nudda úr en svo er sprottið á fætur.  Núna hugsa mömmur örugglega að ég myndi sko ekki hugsa svona ef ég ætti sjálf börn sem væru hérna alltaf.... en ég veit betur... börnin eru yndisleg þó að þau geti verið óþekk, óhlýðin og allt milli himins og jarðar.... þau eru hrein guðsgjöf. 

Ég er sú sem ég er og þarf ekki þitt samþykki.... góð yfirlýsing.  Því að hvers vegna er fólk... alveg eins og þú og ég alltaf að leita í að þóknast öðrum?  Jú afþví að í mörgum tilfellum teljum við að það láti okkur líða betur.  EN þegar að er gáð, líður okkur betur með að gera allt eins og aðrir vilja en ekki að fara eftir eigin sannfæringu?  Held ekki.  Ég hef alveg fallið í þá gryfju að gera frekar eins og aðrir vilja til að hafa hlutina góða.... en ekki liðið vel með það vegna þess að ég fór gegn minni eign sannfæringu.   Ég hef líka verið of föst fyrir og eyðilagt fyrir sjálfri mér með þrjóskunni.  Það er heldur ekki gáfulegt.  EN er þá ekki betra að reyna að leitast við að finna hinn gullna meðalveg og reyna að vera sáttur við sjálfa sig og aðra? Að hugsa ég er sú sem ég er og samþykki annara er ekki óskað er snilldar setning.  Ég get, ég ætla, ég skal.... 

En að því sögðu.... enda kannski búin að þvæla of mikið... en það skiptir ekki þetta er mitt þvæl :o)

Skjáumst seinna